Hongerwinter '44 (2)

Vandaag heb ik met mijn moeder gesproken hoe zij het verhaal heeft meegekregen vanuit haar moeder en mijn oma Ton. Ook herinnerde ze een gesprek die ze had met mijn overgrootmoeder Jans. 

Oma (Ton)

In de winter van 1944 was er bijna geen eten meer in de stad Rotterdam. Omdat we al een aantal jaren oorlog hadden waren we flink vermagerd. Het was dat jaar ook een strenge winter met veel ijs en sneeuw. Mijn moeder hoorde van de overbuurvrouw dat er in Groningen nog wel eten was. En zo vertrokken mijn moeder, broertje en zus naar Groningen, lopend. Mijn vader bleef thuis want die zat ondergedoken. Die kon zich niet vertonen op straat anders zouden de Duitsers hem oppakken. Hij was te werk gesteld in Duitsland, maar hier ontsnapt en teruggegaan naar Rotterdam. Het was een heel eind lopen en op een begeven moment konden we gelukkig met een vrachtwagen mee. Om voor ons onduidelijke redenen mocht mijn moeder Jans niet mee op de vrachtwagen. Rien werd ziek, kon de zware reis niet aan en werd naar het ziekenhuis in Utrecht gebracht. Ton en oma hebben elkaar weer ontmoet en zijn doorgegaan naar Groningen. Zus Janny is achtergebleven bij Rien. In Wildervank ben ik bij familie Bakker terecht gekomen waar ik hielp met het huishouden. Mijn moeder, broertje en zus zaten in de buurt. Na de oorlog zijn we met een bezorgingsdienst (DHL achtig idee) mee terug gereden naar Rotterdam). We werden liefdevol opgevangen in Groningen ondanks dat de pleeggezinnen zelf veel kinderen hadden.

Oma (Jans)

Mijn overbuurvrouw heeft familie in Groningen en die hebben wel eten. 'Als ik geen eten meer heb kun je met me mee lopen'. Uiteindelijk ging de overbuurvrouw niet, maar ik wel. Mijn kinderen konden mee tot Utrecht en ik was blij dat ze mee konden rijden met de vrachtwagen. Rien was al verzwakt en mijn dochters graatmager. Ik kon helaas niet mee. Toen ik in Utrecht aankwam kon ik mijn kinderen niet vinden, vreselijk. Maar dankzij het rode kruis, waar je kon vragen naar vermiste mensen, begreep ik dat Rien in het ziekenhuis lag. Toen heb ik hem weer gevonden en gelukkig de meiden ook.