Hongerwinter '44

Hoogvliet, 18-05 - gesprek met Tante Bep

Vanuit de Nicolaas Beetstraat, Spangen, Rotterdam vertrekken Rien (8), mijn oma Ton (14) en de oudste Jannie samen met moeder Breddels/Meuldijk naar een voor de kinderen onbekende locatie. Het is koud en het gezelschap moet aansterken en heeft een lange weg voor de boeg. Lopende door het kapot geschoten Rotterdam passeren zij Duitse controleposten op de weg naar het Noorden, Wildervank. Waar mogelijk maken zij gebruik van trein, bus en andere vervoersmiddelen. Bij Haastrecht wordt kleine Rien ziek (dysenterie) en gaat naar het ziekenhuis in Utrecht. Jannie blijft in de buurt en overnacht bij nonnen. Ton en moeders moeten door en komen aan in de Landbouwstraat te Wildervank. Hier worden ze later herenigt met Rien en Jannie. 

 Rien komt terecht bij een oude mevrouw 'tante Pomp' waar  zoon 'Jaap Miedema' met zijn vrouw 'Fraukje' wonen (zie foto links). Ook hebben zij een zoon 'Jan Chris', die later trouwt met een Joodse vrouw 'Judith Blackstone'. Rien wordt liefdevol opgevangen en mag ook naar de school die op steenworp afstand gelegen ligt. Vanuit de tuin kan Rien naar zijn zus Ton lopen die bij de familie Bakker inwoont waar ze helpt met het huishouden. De zus Jannie zit ook in de buurt.

Bij gebrek aan dekens besluit moeder terug te gaan naar Rotterdam en laat de kinderen in veilige handen achter. Bij deze barre tocht vol risico's (afnemen van de dekens door de Duitsers) komt ze met de dekens terug in Wildervank. 

Een verhaal dat naar boven komt is dat van een boer die schuin tegenover de families woont. Hij zou een NSB'er zijn volgens het dorp en werd hier na de oorlog openlijk voor uitgemaakt. Toen het dorp verhaal kwam opende hij zijn kelder en kwamen er onderduikers tevoorschijn.  

De opvang was van tijdelijke aard want in september '45 na het einde van de oorlog moesten ze weer terug naar Rotterdam. De scholen zouden weer beginnen. Bij deze zelfde bevrijding stond Jaap met Rien op het balkon te kijken hoe de Duitsers vertrokken. Dit tot frustratie van een Duitser die besloot zijn wapen leeg te vuren op het huis. Gelukkig vloog een goed gemikte kogel rakelings langs Jaap en Rien en verdween in de muur. Wat ik zelf herinner is dat Ton vertelde dat bij de bevrijding de soldaten chocola en sigaretten uitdeelden en ze hier haar eerste sigaretje is gaan roken. 

Na de oorlog trouwde Rien met Bep op 16-06-1960 en werd Jaap de getuige van Rien. 

Ik wil tante Bep bedanken voor dit achtergrondverhaal. Zij wist mij tot in detail te vertellen waar de familie verbleef en had zelfs nog foto's. Ook het huis op de Landbouwstraat lijkt hetzelfde te zijn gebleven (misschien hier en daar verbouwd). Ik heb besloten dat dit het eindpunt zal worden van mijn route. Ook Haastrecht ligt 'toevallig' op de route (zie kaart)

Rechts de foto van Rien toen hij jong was